Het maken van films laat sporen van het maakproces achter. Middelen om de machinerie van publieke relaties, interviews, artikels, studiofotografie, onderhandelingen, opschudding te voeden, maar ook hotelrekeningen, correspondenties, laboratoriumresultaten, vertoningen in verschillende gedaanten - alle elementen samen vertellen een ander verhaal van filmmaken dan de eigenlijke film zelf, als ware het een verhaal van arbeid. Dit alles is ongeveer het werk van Danièle Huillet, die terloops een hoop dozen bewaard heeft met materiaal dat na verloop van jaren een aura gekregen heeft - maar ook uitgedeeld werd als geschenk, als betaling voor goed werk en terug werkmateriaal geworden is. Een groot aantal van deze sporen zwerven in het rond. Om degelijk te sorteren en bewaren komen de archieven ten tonele. Ook het filmmateriaal zelf, filmkopieën, worden fragiel en delicaat.

Films moeten van het museum gered worden, ze moeten vertoond worden om hun publiek te vinden. De uitdaging stelt zich dat bewaren niet over bewaken gaat, maar een daad van creatie wordt.

Meer informatie: http://ofapeoplewhoaremissing.net/node/5

Taal Engels