Self Fashion Show is een tentoonstelling waarbij de werken worden opgebouwd rond de gelijknamige kortfilm van de Hongaarse kunstenaar, dichter en performer Tibor Hajas. Hajas, die op 34 jarige leeftijd stierf, was in de jaren '70 een van de belangrijkste kunstenaars van Hongarije. Het werk Self Fashion Show (1976) van Hajas verkent de relatie tussen de zelf-representatie en de kracht van vertelling en commentaar. Voorbijgangers in Budapest worden gevraagd om zich voor de camera te presenteren terwijl een stem aanwijzingen geeft en hun optreden evalueert. De film onderzoekt in een experimentele setting de leegte tussen innerlijke zelf-perceptie en hoe iemand door anderen wordt gezien, wat alle voorstellingen van het zelfbeeld structureert. Het individu dat het steeds moeilijker krijgt om deze leegte te overbruggen onder de hedendaagse druk van flexibilitiet en de voortdurende zoektocht naar een authentiek en samenhangend zelfbeeld, vormt het uitgangspunt van de tentoonstelling. In Tibor Hajas' werk wordt dit thema vertaald in een formeel onderzoek naar het spanningsveld tussen autonomie en sociale determinatie, individualisme en de abstracte categorieën van sociale betekenis.

Een reeks foto's van Martin Ebner articuleren de paradoxen die ontstaan tijdens het zelf-modeleren en bevinden zich tussen het expressieve genre van het zelfportret en de moderne toepassingen van gezichtsherkenning die tegenwoordig bij bewakingstechnologie wordt gebruikt.

De video Hell Frozen Over (2000) van het kunstenaarscollectief Bernadette Corporation toont modellen uit de modewereld en de theoreticus Sylvere Lothringer die reflecteert over de poëzie van Stéphane Mallarmé. Door de logica van het lege en het oppervlakkige wordt het idee van 'beelden van het zelf' en representatie uitgehold. Dit kan gezien worden als een commentaar op de relatie tussen het zelf en de media in tijden van massa-entertainment.

Ook Keren Cytter speelt met het overstijgen van de breuk die loopt tussen representatie van het personage en het zelf: in haar video's en kortfilms lijkt het script eerder de acteur te spelen in plaats van de acteur het script. Haar video's worden gekenmerkt door de steeds falende poging om beelden van het zelf te synchroniseren met de wereld.

Met nieuw werk van Keren Cytter en een tekening van João Penalva, die refereert aan de beruchte Rorschach testen en de fantasmagorische projectie van iemands zelf in relatie tot mythe en sociale positie, is deze tentoonstelling een eerste opzet in een reeks projecten rond de status van het subject in de hedendaagse kunst in relatie tot het gebaar, het theatrale, en de kritiek van representatie.