Joachim Koesters solotentoonstelling Numerous Incidents of Indefinite Outcome brengt vier recente en nieuwe werken samen. Joachim Koester gebruikt strategieën van montage, archivering en vertellingen om historische gebeurtenissen te belichten. De afgelopen jaren traceerde hij onzichtbare en vergeten geschiedenissen van transgressie, op basis van de erfenis en overblijfselen van onder andere occulte bewegingen en psychedelische experimenten.

De tentoonstelling vertrekt vanuit de bekendere film "Morning of the Magicians" (2005), waarin Koester in Cefalù, Sicilië, "The Abbey of Thelema" bezoekt, het gemeenschapshuis van de beruchte occultist Aleister Crowley en zijn volgelingen.

In "One + One + One" (2006) gaat het engagement van de kunstenaar verder. Door een meisje dat de drumbeats van "Sympathy for the Devil" speelt, in de tuin van "The Abbey of Thelema" te plaatsen, vermengt Koester de geschiedenis van tegencultuur, van de esthetiek van transgressie, van subjectieve transformatie en van politieke revolte. De titel van het werk verwijst bovendien naar de film uit ’68 van Jean-Luc Godard “One+One”, in de Verenigde Staten getiteld als "Sympathy for the Devil".

In een derde werk gebruikt Joachim Koester de tekeningen die de Belgische poëet en schilder Henri Michaux maakte onder invloed van de drug mescaline. "My Frontier is an Endless wall of Points" is een 16mm film waarin deze tekeningen worden ‘geanimeerd’, alsof ze ‘terug tot leven’ komen. Zo wordt de vraag gelanceerd naar de vertaalbaarheid van iets fysisch en materieel (hier van de psychoactieve substantie, maar ook van de stoffelijkheid van de tekening) naar mentale beelden, ideeën en gedachten. "Numerous Incidents of Indefinite Outcome" is de titel van een nieuw multi-channel monitor werk, gebaseerd op H.P. Lovecraft, een cultfiguur uit de canon van het horrorgenre. Lovecraft publiceerde zijn onafgewerkte verhalen en ideeën in "The Notes and Commonplace Book". Door de notities van het boek door een computerprogramma te sturen, worden series nieuwe schetsen door de monitors gegenereerd en getoond. Joachim Koester buigt Lovecrafts ideeën om tot een mentaal theater door de traditie van de horrorverhalen geïntroduceerd door Edgar Allan Poe te confronteren met de tekstuele traditie en de ‘cut-up’ methode van William Bouroughs en Brian Gysin.