Locatie: Cinema Zuid - Waalsekaai 47 - 2000 Antwerpen - www.cinemazuid.be

‘Allegory of the Cave Painting’, een project van Extra City Kunsthal, vertrekt van de prehistorische Gwion Gwion-grotschilderingen uit West-Australië. Recent werd ontdekt dat deze schilderingen ‘leven’: ze worden bewoond door rode bacteriën en zwarte schimmels die als ‘levende pigmenten’ de felle kleur voortdurend vernieuwen. De Gwion Gwion-schilderingen zijn dus zowel een spoor uit het verleden als dat ze nu worden gemaakt. De groepstentoonstelling, in Extra City (20.09 — 07.12.2014) en het Middelheimmuseum (26.10.2014 — 29.03.2015), brengt moderne en hedendaagse kunstenaars samen die een antwoord bieden op de vreemde materialiteit, betekenis en chronologie van deze schilderingen. Bij de tentoonstelling verschijnt ook een uitgebreide reader.

'Allegory of the Cave Painting', ed. Mihnea Mircan, Vincent van Gerven Oei, Mousse Milan, 2015, Engels, 456 p., ISBN 978-88-6749-116-2, 26 euro

Te koop in Extra City (tijdens tentoonstellingsperioden) of via de online bookshop.

Boekpresentatie in Cinema Zuid, 18 maart om 20:00

- Performance door Jeremiah Day (‘Ghost Dance Song’, 2012)

- Boekpresentatie door Mihnea Mircan, Raphaël Pirenne, Lucy Steeds, Vincent van Gerven Oei en Vivian Ziherl

- Filmprogramma:

Tacita Dean, ‘JG’, 2013

Fabien Giraud en Raphaël Siboni, ‘Bassae Bassae’, 2014

Pierre Huyghe, ‘Untitled (Human Mask)’, 2014

______________________________________________________________________

Meer informatie

- Performance door Jeremiah Day

‘Ghost Dance Song’, 2012

“Hij zei: ‘Je spendeert zoveel tijd met het proberen in de wereld te staan, misschien moet je eens overwegen wat ervan zou komen als je er buiten ging staan.’” Het eerste deel van de performance vindt buiten plaats en bekijkt de politieke strijd van de Noord-Amerikaanse indianen als lichtend voorbeeld. Het tweede deel bevat foto’s van het Griekse platteland (een gebied dat door Franse bedrijven wordt omgebouwd tot een windmolenpark) en van de Berlijnse buurt Marzahn, en een tekst over onder andere geesten, kathedralen en zombies, en hun wortels in de periode van revolutionair Haïti.

- Boekpresentatie

De ‘Allegory of the Cave Painting’-reader, gepubliceerd door Mousse Milan, wordt gepresenteerd door Mihnea Mircan, Raphaël Pirenne, Lucy Steeds, Vincent van Gerven Oei en Vivian Ziherl.

De publicatie bevat bijdragen van Haseeb Ahmed, Ignacio Chapela, Justin Clemens, Georges Didi-Huberman, Jonathan Dronsfield, Christopher Fynsk, Vincent W.J. van Gerven Oei, Natasha Ginwala & Vivian Ziherl, Adam Staley Groves, Sean Gurd, Adam Jasper, Susanne Kriemann, Brenda Machosky, Mihnea Mircan, Alexander Nagel, Rosalind Nashashibi, Tom Nicholson, Jack Pettigrew, Raphaël Pirenne, Susan Schuppli, Lucy Steeds, Jonas Tinius, Marina Vishmidt, Christopher Witmore, Khadija von Zinnenburg Carroll.

- Tacita Dean, ‘JG’, 2013

26 min, Courtesy Studio Tacita Dean

‘JG’ onderzoekt de connectie tussen J.G. Ballards ‘Voices of Time’ en Robert Smithsons ‘Spiral Jetty’. Tacita Dean schrijft: “Terwijl Smithsons pier in de verbeelding van de kunstenaar in een spiraal naar beneden ging doorheen lagen van sedimentatie en prehistorie, kronkelend onder het oppervlak van het meer naar het begin van de tijd in de kern van de aarde eronder, is de mandala in ‘The Voices of Time’ de virtuele spiegel daarvan, die zich caleidoscopisch opwaarts beweegt naar een kosmische integratie aan het uiteinde van de tijd.” ‘JG’ werd opgenomen in de zoutlandschappen van Utah en Californië met behulp van een systeem dat Dean recent ontwikkelde en waarbij ze de lensopeningen afschermt: het proces lijkt op stempelen en laat haar toe verschillende vormen te gebruiken en het negatief te belichten en opnieuw te belichten binnen eenzelfde filmframe.

- Fabien Giraud & Raphaël Siboni, ‘Bassae Bassae’, 2014

9 min, Courtesy de kunstenaars

Bassae is een oud-Griekse tempel in de Arcadische bergen op de Peloponnesos. ‘Bassae’ is ook een film van Jean-Daniel Pollet uit 1964. ‘Bassae Bassae’, een hedendaagse versie van die originele film, kijkt naar datgene wat sprakeloos en onzichtbaar is geworden. Sinds het begin van de restauratie in 1987 is de tempel afgedekt met een witte tent. Veertig jaar geleden beschreef Pollet hoe stenen tot zwijgen waren gekomen, nadat de goden zich van de plaats hadden teruggetrokken. ‘Bassae Bassae’ toont de tempel vandaag, onzichtbaar gemaakt door zijn eigen restauratie, bedekt door een wegterend, wit canvas – een genadeloos teken dat ons vanuit het heden vraagt voor welke goden we deze ruïnes bouwen.

- Pierre Huyghe, ‘Untitled (Human Mask)’, 2014

9 min, Courtesy de kunstenaar, Hauser & Wirth, Londen en Anna Lena Films, Parijs

De film is geïnspireerd op een reële situatie, waarin een aap – met een masker van een jonge vrouw – getraind is als dienster in een restaurant in Tokyo. De film opent met footage van de verlaten site van Fukushima in 2011, waarbij de camera functioneert als een drone die de verwoesting opmeet. Hierna volgen scenes van de aap, alleen in haar habitat, afgetekend tegen het lege, donkere restaurant. In deze dystopische setting verbeeldt een dier de condition humaine: gevangen, eindeloos haar eigen onbewuste rol herhalend.

Taal Engels